17 december 2022 (Laatst gewijzigd 15 september 2023)
Leestijd: 3 minuten
Een zomer lang werkte ik als stagiaire voor de Hotelschool in de keuken op de 11de verdieping van Hotel de Paris. Het duurste hotel van Europa met vast en zeker ook de lekkerste bedden van de wereld. De kamers werden zelfs, na hun dagelijkse schoonmaak, rond een uur of acht in de avond klaargemaakt voor de nacht. Het dekbed werd opengeslagen, zodat je er meteen kon inschuiven, pantoffeltjes kregen een plek precies voor het bed en op elk kussen werd een spraytje lavendelgeur losgelaten.
Niets is te gek voor Hotel de Paris. Je kunt er -als je maar betaalt- alles voor elkaar krijgen. Ook ik verbleef er wel eens één hele nacht en dat ging zo:
U2 zou in de buurt spelen. Hun optreden duurde tot laat. De keuken was normaal gesproken al dicht, maar de band wilde na afloop van het concert komen eten, dus bleef de keuken speciaal open. We hingen een beetje tegen het doorgeefluik, gooiden over met tomaten, schrobden alvast de vloer en gleden met onze klompen over het sop.
Ik merkte lichte nervositeit onder het personeel over de komst van deze superster. Het werd 01.00 uur. Het werd 02.00 uur. U2 zou absoluut komen, Bono had persoonlijk geconfirmeerd. Vanuit mijn linker ooghoek zag ik de chef gapen en elke 5 minuten op zijn horloge kijken. Wetend dat om 09.00 uur de start van de mis-en-place voor de volgende dag weer zou beginnen. En we maakten al zulke lange dagen. De klok sloeg 02.00 uur, we hadden uitzicht op een doodstille haven. Je zag alleen de nachtlampjes van cruiseschepen in de verte. Geen popband te bekennen. De patissier maakte uit spanning en ongeduldigheid bananenkoekjes waarvan we met z’n allen drie bakplaten leeg aten. Eindelijk, om 03.00 uur stapte de band binnen, met een hele entourage. Ze bestelden allemaal één voorgerecht en vertrokken weer. Maar niet voordat Bono de bediening én keuken een hand had gegeven.
Die nacht doorhalen was de moeite meer dan waard, dat vonden we allemaal. Echter… Anno 2022 met een peuter en drukke baan moet ik er niet aan denken. Laat mij maar om 21.00 uur naar bed gaan. Ben ik de volgende ochtend tenminste fris en fruitig om bananenkoekjes te bakken!
Ingrediënten
Voor ± 12 koekjes
Snij de boter in klein blokjes en meng die samen met het eigeel en de rietsuiker tot een romige massa. Ik gebruik er een keukenmachine voor. Voeg de bloem en het bakpoeder toe en kneed tot een kruimelig deeg. Prak de banaan, verwijder de pit uit de dadels en snijd ze in hele kleine stukjes. Voeg de banaan en dadels toe aan het deeg en kneed goed door. Het wordt nu een beetje een nattig deeg. Rol bolletjes van het deeg en leg die op een bakplaat met bakpapier. Druk ze nog even ligt aan met je vingers of een vork. Zet de koekjes 20 minuten in de oven. Even af laten koelen (als dat lukt!)